Պոլսի միաբանության անդամ, Պոլսի պատրիարքարանի Հոգևոր խորհրդի (կրոնական ժողովի) նախագահ Սահակ եպիսկոպոս Մաշալյանի՝ հիշյալ և այլ պաշտոններից հրաժարականով սկսվել է իսկապես կարևոր զարգացում Թուրքիայի պատրիարքական ընտրության գործընթացում: Պատրիարքարանում ճգնաժամի պատճառ է դարձել, թերևս, հիմնականում այն, որ Թուրքիայի հայոց պատրիարքական ընտրությունների գործընթացը հայտնվել է փակուղում:

Վերջին տարիներին մի շարք տեղեկություններ ասպարեզ եկան Արևմուտքի քրիստոնեական տարբեր եկեղեցիների (մասնավորապես՝ անգլիկան, բողոքական, կաթոլիկ) բազմաթիվ հոգևորականների այլասերվածության մասին: Այս ցավալի, միաժամանակ և ահավոր ու տագնապի տեղիք տվող իրողության կապակցությամբ է մեր հարցազրույցը Գորիսի տարածաշրջանի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու հոգևոր հովիվ տեր ԱՀԱՐՈՆ քահանա ՄԵԼՔՈՒՄՅԱՆԻ հետ:

Փետրվարին Հռոմում հայտնվեցին Ֆրանցիսկոս պապին քննադատող պոստերներ, իսկ կարդինալները ստացան պոնտիֆիկոսին ծաղրող ֆեյքային հոդված: Պոստերների վրա Ֆրանցիսկոսը չափազանց խոժոռված է: Նրա դեմքի արտահայտությունը համարյա սպառնալից է, իսկ մռայլ դիմանկարի տակ շարված է բողոքների ցանկը:

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում ս. թ. մարտի 6-10-ին անցկացվելու է Գերագույն հոգևոր խորհրդի ընդլայնված ժողով: Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգի ղեկավար Վահրամ քահանա Մելիքյանն արդեն հրապարակայնորեն տեղեկացրել է, որ օրակարգում նաև Պոլսի հայոց պատրիարքարանի ընդհանուր փոխանորդ, արքեպիսկոպոս Արամ Աթեշյանի հարցն է:

ՄԵՀՐՈՒԺԱՆ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆԸ փոքրիկ ընթերցասերների դատին է հանձնել «Գառնուկը» աստվածաշնչյան իրապատումը: Ինչպես նշվում է գրքի անոտացիայում` այս գրքույկը գրվել է մեկ նպատակով, որպեսզի սկսած մանուկ հասակից առաջին քրիստոնյա մեր ազգի զավակները ճանաչեն Արարիչ Աստծուն, Նրա Որդի Հիսուս Քրիստոսին, Ով մեզ համար փրկության ծրագիր ունի և Աստծո Արքայության խոստում բոլոր Իրեն հավատացող մանուկների համար, որոնց Ինքը այնքան շատ է սիրում, որ մի անգամ ասել է. «Ով այս մանուկների նման չլինի, չի կարող ժառանգել Աստծո Արքայությունը»:

Շատերը կասեն` դե իհարկե սատանան է, որ մոլորեցրեց մեր նախաստեղծ ծնողներին՝ Ադամին ու Եվային, որ մարդկության մեծ մասին դժոխք է տանում իր հետ։ Այո՛, իհարկե, սատանան անշուշտ մեր փրկության թշնամին է, բայց մեր վերջին թշնամին նա չէ, քանի որ սատանան պարտվեց Խաչի վրա Տիրոջ զոհաբերության հաղթանակով։

Բարեգործությունն առանց հավատի ունայնություն է, քանզի Բարերարն Աստված մարդկանց ողորմում է ըստ մարդու գիտակցության և պահանջում, որպեսզի յուրաքանչյուր ոք իր ունեցվածքից բաժին հանի Եկեղեցուն:

Տերն ասաց. «Եթե Սոդոմում` այդ քաղաքում, գտնվի հիսուն արդար, հանուն նրանց ես կխնայեմ ամբողջ քաղաքը»: Աբրահամն ասաց. «Տեր, ինձ որևէ բան կպատահի՞, եթե դարձյալ խոսեմ. իսկ եթե այնտեղ գտնվի տա՞սը»: Տերը պատասխանեց. «Չեմ կործանի հանուն տասի» (Ծննդ. 18.26, 32): Արև ծագեց երկրի վրա, և Ղովտը մտավ Սեգոր: Տերը երկնքից ծծումբ ու կրակ թափեց Սոդոմի ու Գոմորի վրա» (Ծննդ.19. 23):

Մի առիթով սատանիստներից մեկն ասել է. «Կտրիր մարդուն իր պատմությունից և նրան կկտրես իր ողջ անցյալից. նա քո ձեռքում կդառնա այն, ինչ դու ցանկանում ես»: Իսկ ինչպե՞ս կտրել մարդուն իր պատմությունից, եթե ո՛չ` հեռացնելով հավատքից, բարոյազրկելով:

Երբ մտածում ենք Ամենակալ Արարչի սիրո մասին, որով մտահղացավ ստեղծել Տիեզերքը և մարդուն՝ որպես նրա իշխան, իրապես անհավատալի է թվում գեհենի գոյության հավանականությունը, բայց միտքը ակամայից բախվում է այդ անհավանական ու մերժելի իրականությանը, երբ հիշում ենք մեր մեղավոր, մեղսալի ու մեղսահակ բնությունը, որը կարծես Աստծո սերը ցավի ու տառապանքի վերածող տրանսֆորմատոր լինի, երախտամոռության ու ամենայն չարիքի ու հենց գեհենի ծննդավայր: